Hoi allemaal ♡
Ik hoop dat het goed gaat met jullie ♡
Dit zijn een paar foto’s die ik maakte toen ik mijn moeder laatst ’s avonds op haar werk bezocht. Ik voelde me vanbinnen heel erg down en wist eigenlijk niet wat ik met mezelf aan moest. Ik besloot wat make-up op te doen en een rondje te lopen door het winkelcentrum (waar mijn moeder werkt). Dat was absoluut de beste beslissing die ik op dat moment voor mezelf kon nemen.
Mijn allereerste therapeut zei altijd dat depressie wil dat je jezelf isoleert van iedereen, dat het je alleen wil hebben … dat is het doel ervan. Ik voelde me niet opeens magisch beter na dat rondje lopen (en ik had daarna best veel lichamelijke pijn), maar het hielp wel om mijn humeur iets op te krikken, gewoon door tussen andere mensen te zijn en wat beweging te krijgen. Dat opgeheven gevoel bleek precies de dosis “medicijn” die ik die avond nodig had.
Toen ik voor het eerst last kreeg van depressie, in mijn laatste jaar van de middelbare school, trok ik me terug van mijn vrienden en reageerde ik lange tijd niet op telefoontjes of berichtjes. Op een gegeven moment kwamen een paar vrienden zelfs naar mijn huis en gooiden ze een paracetamol-flesje tegen mijn slaapkamerraam om te checken of ik wel oké was. Ik heb altijd de neiging gehad om in stilte te worstelen en anderen niet binnen te laten, wat vaak in mijn eigen nadeel werkte. Daarbij helpt het ook niet dat ik in persoon vaak goed een vrolijke en tevreden façade kan ophouden, terwijl ik me vanbinnen voelde alsof ik aan het sterven was.
Uit mijn eigen ervaring weet ik dat een glimlach het meest bedrieglijke kan zijn wat er bestaat — niet uit kwaadaardigheid, maar als overlevingsmechanisme.
Ik heb zelf nog heel veel te leren, maar één ding weet ik zeker: jezelf niet isoleren en in verbinding blijven met anderen is de allerbeste reddingslijn die er bestaat wanneer je vanbinnen pijn hebt … verbinding werkt als gif tegen depressie.
Ik ben dankbaar dat ik platforms zoals dit heb, waar ik mezelf kan uiten en contact kan maken met anderen met wie ik anders nooit in contact zou zijn gekomen. Ik heb het de laatste tijd niet zo goed benut als ik zou willen, maar ik ben bezig dat te veranderen. Ik voel me altijd veel beter wanneer ik mensen toelaat en niet alles opkrop.
Jullie betekenen veel voor mij; ook al heb ik velen van jullie nooit in het echt ontmoet, ik voel wel alsof we vrienden zijn en een band delen. ♡
Ik typ dit nu terwijl ik ziek in bed lig met een flinke verkoudheid die gisteren begon (ik heb het van een familielid gekregen 😩) en een pijnlijke enkel, maar ik wilde toch even snel iets posten en jullie bedanken dat jullie mij een veilige plek geven om mezelf te uiten, te ventileren en mijn emoties te delen.
Met alle liefde,
Ari ♡